Yeni kanunda taşınabilir mal yerine taşınır
mal ifadesinin kullanılması..

Acaba burada kanun koyucu öncekinden farklı
bir düzenleme amaçlamış olabilir mi? Nitekim bazı yazarlar uygulamada bu
tabirin medeni hukuk anlamında yorumlanabileceğini ve bu nedenle de
çalınabilmesi fiziken mümkün olan gemilerin medeni hukuk açısından taşınır
mal sayılmadıkları için bu eylemlerin hırsızlık suçu kapsamında
değerlendirilmeyebileceği endişesini belirtmişlerdir.

Ancak burada da bir farklılığın meydana geleceğini
düşünmemek lazım. Nitekim Ceza hukuku bakımından bir malın taşınır mal
olup olmadığı belirlenirken o malın bir yerden başka bir yere taşınabilmesi
kriterinden hareket edilmektedir. Yoksa hukuki bakımdan bir malın taşınır veya
taşınmaz kabul edilmesi önemli değildir.

Kısacası, alma eyleminin öncesinde veya alma eylemiyle
taşınabilir hale getirilen her mal hırsızlık suçunun maddi konusunu
oluşturabilecektir. Esasında taşınabilir bir mal denilmesi belki bu tartışmaların
çıkmaması bakımından daha yerinde olabilirdi.

Malın niteliği önemli değildir; katı, sıvı veya gaz biçiminde
olabilir. Fakat her halde “mal” dan söz edebilmek için, onun maddi bir
varlığının bulunması gerekir. Bu yüzden başkasının telefon hattına
girerek konuşma bedelini abone sahibine ödettirmek veya şifreli
yayın yapan televizyon yayınlarını değişik yöntemlerle abone
olmaksızın almak da hırsızlık suçunu oluşturmaz. 5237 S. TCK bu nitelikteki
fiilleri ‘karşılıksız yararlanma’ başlığı altında özel olarak düzenleme yoluna
gitmiştir (5237 S. TCK m. 163).

Başkasına ait bankamatik ve kredi kartlarının çalınması ya da
herhangi bir şekilde ele geçirilerek kötüye kullanılması hırsızlık kapsamında
değil 5237 S. TCK. 245. maddesinde3 öngörülen bilişim suçları kapsamında

5237 S. TCK m. 163 m. 245, bankamatik ve kredi kartlarının kötüye
kullanılmasını özel olarak düzenlemek suretiyle bu konuda ortaya çıkabilecek
sorunları giderme yolunu tutmuştur. Buna göre,
“(1) Başkasına ait bir banka veya kredi kartını, her ne suretle
olursa olsun ele geçiren veya elinde bulunduran kimse, kart sahibinin veya
kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası olmaksızın bunu kullanarak
veya kullandırtarak kendisine veya başkasına yarar sağlarsa, üç yıldan altı
yıla kadar hapis cezası ve adli para cezası ile cezalandırılır.